Maria Montessori

Maria Montessori urodziła się 31 sierpnia 1870 roku we Włoszech w miejscowości Chiarawalle. Między 1892-1896 studiowała medycynę. Była pierwszą kobietą-lekarzem we Włoszech, uzyskała doktorat z psychiatrii. W 1897 roku podjęła pracę w Klinice Psychiatrycznej Uniwersytetu Rzymskiego. Była lekarką, pedagogiem i psychologiem.

Obserwując rozwój dzieci, ich zainteresowanie materiałami edukacyjnymi z czasem powiększała ilość narzędzi. Maria Montessori ograniczyła działanie nauczyciela, szła za dziećmi ich potrzebami, zalecała, żeby nie narzucać dzieciom zabawy, nie przeszkadzać w pracy, które same sobie wybiorą. W roku 1909 opublikowano jej pierwszą książkę pt. „Metoda Montessori”. W 1929 powstało Assocjatio Montessori Internationale (AMI) – Międzynarodowe Stowarzyszenie Montessori, które zajmuje się kształceniem nauczycieli wg metod Marii Montessori. Maria Montessori zmarła 6 maja 1952 roku w Noordwijk w Holandii.

Jako twórczyni metody i pedagogiki, Maria Montessori zalicza się do reformatorów edukacji wczesnoszkolnej. Jej postać i dzieło należą do fundamentów współczesnej, nowoczesnej pedagogiki stawiając ją w gronie największych pedagogów współczesności. Wielokrotnie nominowana była do Pokojowej Nagrody Nobla. Prace jej autorstwa opatrywał swymi autografami papież Pius XII. Również przez papieży Pawła VI i Jana Pawła II przedstawiana była jako wzór dla wszystkich kobiet świata.

Przedszkola i szkoły pracujące wg zasad pedagogiki montessoriańskiej od ponad stu lat istnieją w większości krajów na każdym kontynencie.

DEKALOG MARII MONTESSORI

„Uczyłam się dziecka. Wzięłam to, co dziecko mi przekazało i wyraziłam to, i tak powstała metoda zwana metodą Montessori.”

1. Zawsze traktuj dziecko z szacunkiem i miłością, obdarzaj go tym, co masz najlepsze i wszystkim najlepszym, czym dysponujesz.
2. Zawsze mów pozytywnie o dziecku przy nim, a także podczas jego nieobecności.
3. Koncentruj się na wzmacnianiu i pomocy w rozwijaniu tego, co jest dobre w dziecku, wtedy coraz mniej miejsca będzie pozostawało na zło.
4. Bądź aktywny w przygotowaniu otoczenia. Niezwykle dokładnie, starannie i stale dbaj o nie. Pomóż dziecku ustalić właściwe, konstruktywne relacje ze wszystkim, co go otacza. Pokaż miejsca gdzie znajdują się pomoce do rozwoju dziecka i fachowo objaśnij jak się nimi właściwie posługiwać.
5. Bądź gotowy do pomocy, gdy dziecko tego potrzebuje, zawsze słuchaj i odpowiadaj, gdy zwraca się do ciebie.
6. Szanuj dziecko, które popełnia błędy i może je samodzielnie wcześniej lub później skorygować. Reaguj natychmiast i zdecydowanie, kiedy zachowanie dziecka naraża je samo lub otoczenie na niebezpieczeństwo.
7. Szanuj dziecko, które odpoczywa lub obserwuje innych, którzy pracują lub zastanawia się, co zrobiło albo, co zrobi. Nie wołaj go i nie zmuszaj do innej aktywności.
8. Pomóż w znalezieniu zajęcia tym, którzy nie radzą sobie z tym.
9. Dotykaj dziecko tylko wtedy, gdy na to pozwoli.
10. Bądź wytrwały w powtarzaniu prezentacji dla dziecka, które wcześniej tego odmówiło. W ciszy i z powściągliwością, używając łagodnych słów, pomagaj dziecku w zdobywaniu umiejętności, których jeszcze nie posiada i w pokonywaniu niedoskonałości.